Ukitu ninduzunekoa

Bihotzeko sindrome emozional batean murgildu nauzu, lehenagotik ere zaku bete sindrome edukiko ez banu legez. Gupidarik gabe.

Ukitu nauzu eta... desegin egin naiz, busti busti eginda; fereka hutsez lehertu.

Esaidazu, arren, zure asmoa horixe zela, eta zeu ere desegin zarela. Horretan sinestea besterik ez zait geratzen, eskuekin lotzen ari garen hari bakoitzak soka sendo bat osatuko duten esperantzan.

Ez dakit, ordea, ni naizen sokatik tira egin beharko lukeena, edo hariak josten jarraitu beharko lukeena.

Tirakada batekin zurea nauzu, zuganako indarrari aurre egin baino behar gehiago sentitzen baitut indar horren korronteak eramaten uzteko.

Ez uste, baina, "zer moduz" galdetzen didazun bakoitzean "zurekin hobe" erantzuten ausartuko naizenik.